Wielrennen

Het Vuelta-peloton en alle Belgische wielerliefhebbers kunnen maandag bekomen van hun emoties op de tweede rustdag in de Ronde van Spanje. Remco Evenepoel lijkt aan het einde van een derde van de Spaanse rittenkoers steeds meer klaar te zijn om de Belgen te ontdoen van hun grote ronde-spook. België wacht immers al bijna een halve eeuw op een winnaar van een grote ronde.

Na tien dagen Vuelta heeft het speerpunt van het Quick Step-Alpha Vinyl-team een goede minuut voorsprong op zijn naaste achtervolger, Enric Mas en bijna twee minuten op wie ongetwijfeld zijn sterkste tegenstander zal zijn: Primoz Roglic. Op de Pico Jano donderdag en zondag in Les Praeres, toonde Remco alvast ruimschoots zijn superioriteit.

We staan aan de vooravond van een biljartvlakke tijdrit van 30 kilometer tussen Elche en Alicante, waar wonderkind Evenepoel zijn grote motor zeker op volle toeren moet kunnen krijgen. Op een parcours als dit moet hij op gelijke voet staan met Roglic en tijd pakken op al zijn andere rivalen in het algemeen klassement.

Ook al staan er nog twee zeer veeleisende raceweken te wachten met zware aankomsten bergop en heuvelachtige overgangsetappes, wordt het steeds moeilijker om de kleine bulldog van Schepdaal niet als mogelijke eindwinnaar te beschouwen.

Zoals de Muynck, Van Impe en ... Maertens

Voor een Belgische renner zou het winnen van een grote ronde een primeur zijn sinds 1978. 44 lange jaren van wachten op een Belg op het hoogste schavotje aan het einde van een grote ronde. Dat jaar profiteerde Johan de Muynck, ploegmaat van Felice Gimondi, van de slechte vorm van zijn kopman binnen de Bianchi-Faema om de Ronde van Italië te winnen en zette zo favorieten als Gianbattista Baronchelli, Francesco Moser, Giuseppe Saronni of Wladimiro Panizza een neus. De Muynck pakte de roze trui uit de tweede etappe en liet deze niet meer los.

Voor de Vuelta moeten we een jaar eerder teruggaan om de naam te vinden van een Belgische eindwinnaar. De onnavolgbare Freddy Maertens won in 1977 maar liefst 13 etappes en won via bonussen ook het algemene klassement. Wielrennen uit een ander tijdperk, durven we te zeggen.

Teruggaand naar de Tour de France-winnaars, moeten we nog een jaar eerder in de geschiedenisboeken duiken om de naam van Lucien Van Impe terug te vinden, winnaar van de Grande Boucle in 1976.

Beter dan Bruyneel en De Gendt?

Laten we voor de anekdote ook door ons souveniralbum bladeren om de namen te vinden van de laatste Belgische renners die überhaupt op het eindpodium van een grote ronde stonden, maar zonder deze te winnen.

In de Giro stond Thomas de Gendt als laatste Belg op het podium, derde in 2012. In de Vuelta werd Johan Bruyneel derde in 1995. In de Tour de France heeft Lucien Van Impe, naast zijn overwinning in 1976, ook vier keer op het podium gestaan: tweede in 1981, derde in 1977, 1975 en 1971.

De betreurde Herman Van Springel, die enkele dagen geleden overleed en tweede werd in de Tour van 1968, werd tijdens de laatste etappe, een tijdrit die aankwam in Vincennes (Parijs), van de gele trui beroofd in een Tour die alsnog gewonnen werd door Jan Janssens.

(RS)