De magie van de Memorial
Het is een van die onverwoestbare herinneringen uit mijn prille jeugd: samen met enkele familieleden naar een atletiekmeeting ter herinnering van een veel te vroeg gestorven uitermate begaafd atleet, Ivo Van Damme, winnaar van twee zilveren medailles op de Olympische Spelen van Montreal in 1976. Een tragisch ongeval op 29 december 1976 zorgde ervoor dat we nooit zullen weten waar de grenzen van deze talentvolle en hard werkende atleet lagen. John Walker bezorgde mij toen hét moment van die allereerste Memorial in 1977. Walker had op de Spelen van Montreal Ivo Van Damme van het goud gehouden op de 1500 meter. Op de eerste Memorial miste Walker op een haar na het wereldrecord op diezelfde afstand. Bij de uitreikingsceremonie kreeg hij zijn medaille toen uit handen van de vader van Ivo. Walker nam die medaille terug van rond zijn nek en plaatste die rond de nek van Ivo’s vader... Wellicht zullen weinige aanwezigen hieraan teruggedacht hebben toen 32 jaar later bijna hetzelfde gebeurde. Na de voorstelling van de topatleten vóór de aanvang van de eigenlijke meeting stapte Usain Bolt de eretribune in en gaf zijn bloementuil aan de moeder van Ivo Van Damme. Bolt kent blijkbaar zijn klassiekers. Kippenvelmomenten genoeg ook deze keer: het in memoriam voor de onlangs overleden Fons Brydenbach, die meer dan terecht een postume staande ovatie kreeg, de intrede van de snelste man ooit op de planeet, Usain Bolt, het wereldrecord van het Keniaanse aflossingsteam op de 4 x 1500 meter, Sanya Richards voor de 40ste keer onder de 50 seconden op de 400 meter, Jeremy Wariner voor de 60ste keer onder de 45 seconden op de baanronde, Kenenisa Bekele samen met 6 andere atleten onder de 13 minuten op de 5000 meter... De Memorial Van Damme is meer dan een avond vol sportieve hoogtepunten, het is vooral een avond vol emoties. (DC/Picture: photo news)
